Inhoudsopgave:
- Wat is scheidingsangststoornis?: Tekenen en symptomen
- Scheidingsangststoornis bij volwassenen
- Scheidingsangststoornis bij kinderen
- DSM V-criteria voor scheidingsangststoornis
- Oorzaken van scheidingsangststoornis bij kinderen
- Gevolgen van verlatingsangststoornis bij kinderen
- Behandeling van scheidingsangststoornis bij kinderen
Onze zoon of dochter is soms verdrietig of nerveus als we weggaan. In zekere zin is het normaal, we zijn een heel belangrijk figuur voor het kleintje, aan onze zijde voelt hij dat alles goed gaat, maar een te afhankelijke band is nooit goed. Wanneer deze rusteloosheid wordt omgezet in sterke aanvallen en driftbuien, kunnen we de schijn krijgen van een separatieangststoornis.
Het is erg belangrijk om dit soort gedragingen op te sporen om ze op tijd te behandelen en te voorkomen dat de kleine zijn aandoening verergert en verergert. Als je meer wilt weten over Separation Anxiety Disorder bij kinderen: symptomen en behandeling, dan nodigen we je uit om dit artikel van Psychology-Online verder te lezen.
Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in: Angststoornissen: wat zijn het, symptomen, typen, oorzaken en behandelingsindex- Wat is scheidingsangststoornis?: Tekenen en symptomen
- DSM V-criteria voor scheidingsangststoornis
- Oorzaken van scheidingsangststoornis bij kinderen
- Gevolgen van verlatingsangststoornis bij kinderen
- Behandeling van scheidingsangststoornis bij kinderen
Wat is scheidingsangststoornis?: Tekenen en symptomen
Deze aandoening wordt gekenmerkt door een sterke negatieve reactie op het idee om zich te scheiden van een emotioneel belangrijk persoon, hetzij voor een kort moment of voor een seizoen. Deze reactie wordt gedefinieerd door overmatige gevoelens van angst, stress en angst. Bovendien kunnen verschillende lichamelijke symptomen optreden, zoals agitatie, snelle hartslag en misselijkheid.
Scheidingsangststoornis bij volwassenen
We begrijpen dat deze aandoening in de regel alleen bij kinderen voorkomt, maar dat is niet waar. Separation Anxiety Disorder (SAD) komt voor bij volwassenen met symptomen die sterk lijken op die van de jongste; het kan zelfs beginnen na 18 jaar. Hoewel de symptomen erg op elkaar lijken, contrasteren ze meer met het gedrag dat is vastgesteld voor hun leeftijd en lijken ze daarom ernstiger symptomen.
Scheidingsangststoornis bij kinderen
Dit probleem heeft de neiging om kinderen meer te treffen. Bovendien krijgt het ook meer belang omdat bij hen de behandeling eenvoudiger is en de genezing iets levensvatbaarder is. Het kind met SAD lijdt vaak aan overmatige angst en ongerustheid als hij weet dat een gehechtheidsfiguur van hem weg zal gaan. Het is belangrijk om te weten hoe je een beetje zenuwen (op de eerste lesdag of een excursie) kunt onderscheiden van wat de aandoening zelf is, van de handicap en de irrationele angst van het kind om alleen te zijn. Om die reden zijn er verschillende diagnostische criteria ontwikkeld.
DSM V-criteria voor scheidingsangststoornis
DSM V is een handleiding die de symptomen en de diagnose van verschillende mentale pathologieën verzamelt, deze zelfde handleiding definieert de volgende criteria om SAD 1 te diagnosticeren:
A: Overmatige en ongepaste angst of bezorgdheid voor het ontwikkelingsniveau van het individu met betrekking tot hun scheiding van degenen met wie ze zich verbonden voelen, hetgeen blijkt uit ten minste drie van de volgende omstandigheden:
- Overmatig en terugkerend ongemak wanneer een scheiding van huis of van de meest gehechte figuren wordt verwacht of ervaren.
- Overmatige en aanhoudende zorgen over het mogelijke verlies van de meest gehechte figuren of dat ze mogelijk letsel kunnen lijden, zoals ziekte, letsel, calamiteiten of overlijden.
- Overmatige en aanhoudende bezorgdheid over de mogelijkheid dat een bijwerking (bijv. Verdwalen, ontvoerd worden, een ongeluk krijgen, ziek worden…) de scheiding van een sterk gehecht figuur kan veroorzaken.
- Aanhoudende weerstand of weigering om ver van huis, naar school, naar het werk of ergens anders te gaan uit angst voor scheiding.
- Overmatige en aanhoudende angst of weerstand om alleen of zonder de meest gehechte figuren thuis of elders te zijn.
- Aanhoudende weerstand of weigering om weg van huis te slapen of te slapen zonder in de buurt van een sterk gehecht figuur te zijn
- Herhaalde nachtmerries over het onderwerp scheiding.
- Herhaalde klachten van lichamelijke symptomen (bijv. Hoofdpijn, buikpijn, misselijkheid, braken…) wanneer de scheiding van de meest gehechte figuren optreedt of wordt verwacht.
B: De angst, onrust of vermijding is aanhoudend en duurt ten minste vier weken bij kinderen en adolescenten en doorgaans zes of meer maanden bij volwassenen.
C: De storing veroorzaakt klinisch significant leed of beperking op sociaal, academisch, beroepsmatig of andere belangrijke gebieden van functioneren.
D: De stoornis wordt niet beter verklaard door een andere psychische stoornis, zoals de weigering het huis te verlaten vanwege overmatige weerstand tegen verandering bij een autismespectrumstoornis; wanen of hallucinaties met betrekking tot scheiding bij psychotische stoornissen; weigering om uit te gaan zonder iemand die je vertrouwt in agorafobie; bezorgdheid over ongezonde gezondheid of andere schade die naaste familieleden of significante anderen kan overkomen bij gegeneraliseerde angststoornis of zorgen maken over het hebben van een ziekte bij angststoornis.
Oorzaken van scheidingsangststoornis bij kinderen
Net als veel andere mentale pathologieën heeft SAD een multifactoriële oorsprong, dat wil zeggen dat er verschillende risicofactoren zijn die een kind ertoe kunnen brengen om aan deze aandoening te lijden:
- Temperament: verschillende onderzoeken tonen aan dat een meer verlegen en onzeker karakter deze aandoening vaker zal ontwikkelen. Gezien de latente onzekerheid hebben ze waarschijnlijk constante externe versterking nodig.
- Strategieën voor angstregulatie: een kind dat niet weet hoe hij met zijn angst moet omgaan, zal erdoor meegesleept worden. Bovendien verhoogt het denken dat iets onbeheersbaar is de onzekerheid van het kind en voedt het de separatieangststoornis.
- Omgaan met emoties: op dezelfde manier dat het beheersen van angst het optreden van SAD kan voorkomen, helpt het beheersen van emoties de stoornis niet erger te maken. Soms kan het kind erg bang en gekweld worden bij het idee om zich te scheiden van zijn ouders of een geliefde, maar de sleutel is om de angst zo goed mogelijk te beheersen om te voorkomen dat die gevoelens erger worden.
- Neurologische factoren: er zijn verschillende experimenten uitgevoerd om een verband tussen neurotransmitters en emoties vast te stellen. In dit specifieke geval, tussen sommige hormonen en angststoornis in de scheiding. De resultaten tonen aan dat een slechte regulatie van norepinefrine (een hormoon van het zenuwstelsel) verband houdt met het optreden van angst bij kinderen en volwassenen.
Gevolgen van verlatingsangststoornis bij kinderen
Als we deze aandoening niet correct behandelen, kan dit in de loop van de jaren leiden tot andere soorten psychische aandoeningen zoals bijvoorbeeld sociale fobie of andere gedragsstoornissen. De hoge mate van stress waaraan de kleine wordt blootgesteld, kan belangrijke gevolgen hebben in hun cognitieve systeem:
- Gegeneraliseerde angst
- Sociale angst
- Paranoïde ideeën
- Voortijdig schoolverlaten
- Verslavingen aan andere stoffen
- Onderhoud van de aandoening op volwassen leeftijd
- Giftige en afhankelijke relaties
Over het algemeen heeft SAD grote invloed op de kwaliteit van leven van degenen die eraan lijden. Het is belangrijk om de gevolgen te analyseren om mensen bewust te maken van de urgentie van behandeling bij kinderen.
Behandeling van scheidingsangststoornis bij kinderen
Deze aandoening kan effectief worden behandeld door psychologische en farmacologische therapie te combineren. Opgemerkt moet worden dat het gebruik van drugs niet altijd geïndiceerd is voor minderjarigen.
Tenzij ze symptomen vertonen die hun dagelijks leven erg moeilijk maken, is het het beste om een specialist te raadplegen die weet hoe om te gaan met verlatingsangst. Een van de meest gebruikte strategieën voor de behandeling van SAD bij kinderen is om het kind te leren zichzelf te vertrouwen, obsessies te vermijden en onafhankelijkheid te trainen.
Door stap voor stap oefeningen te doen, kunnen we het kind leren omgaan met angststrategieën. Je gevoel van eigenwaarde zal toenemen naarmate je inziet dat je kleine crises kunt overwinnen. Als je zelfrespect toeneemt, zul je meer kracht genereren en zul je steeds minder afhankelijk zijn van je vader- of moederfiguur.
Het is belangrijk om het kind zo snel mogelijk te behandelen, daarom vermijden we het gebruik van drugs bij minderjarigen en leren we ze hun eigen hulpmiddelen te bedenken om elk obstakel in het leven te overwinnen.
Dit artikel is louter informatief, in Psychology-Online hebben we niet de bevoegdheid om een diagnose te stellen of een behandeling aan te bevelen. We nodigen u uit om naar een psycholoog te gaan om uw specifieke geval te behandelen.
Als u meer artikelen wilt lezen die vergelijkbaar zijn met Separation Anxiety Disorder bij kinderen: symptomen en behandeling, raden we u aan om onze categorie Klinische Psychologie in te voeren.
Referenties- Bron: American Psychiatric Association