Inhoudsopgave:
- Seksuele stoornissen volgens psychologie
- Seksuele disfuncties in DSM-IV
- Seksuele stoornissen bij DSM-V
- Lijst met veel voorkomende seksuele stoornissen en hun symptomen
- 1. Seksuele disfuncties
- 2. Hypoactief seksueel verlangen
- 3. Afkeer van seks
- 4. Parafilieën
- Psychiatrie van seksuele stoornissen
- Seksuele stoornissen volgens DSM-V: conclusies
Waardering: 4 (4 stemmen) 7 opmerkingen
In onze samenleving blijft seksueel gedrag een taboe-onderwerp, daarom blijven er veel twijfels bestaan over de verschillende problemen en aandoeningen die met seks verband houden. Wat is een seksuele stoornis? Wat is het verschil tussen een disfunctie en een aandoening ? Hoe kan ik mijn seksuele problemen behandelen?
Als al deze twijfels in je opkomen, raden we je aan dit interessante artikel van Psychology-Online verder te lezen. Daarin vind je een uitgebreide studie naar seksuele disfuncties en een lijst met symptomen van seksuele stoornissen volgens de DSM-V: de meest gebruikte diagnostische handleiding in de psychologie.
Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in: Soorten leerstoornissen: DSM-V classificatie-index- Seksuele stoornissen volgens psychologie
- Seksuele stoornissen bij DSM-V
- Lijst met veel voorkomende seksuele stoornissen en hun symptomen
- Psychiatrie van seksuele stoornissen
- Seksuele stoornissen volgens DSM-V: conclusies
Seksuele stoornissen volgens psychologie
Gelukkig heeft de psychologie geprobeerd zoveel mogelijk informatie te verzamelen over seksuele geaardheid en gedrag. Van Freuds psychoanalyse tot de schaal van Kinsey op het gebied van seksuele geaardheid, veel experts hebben geprobeerd het menselijk gedrag van de seksuele handeling te bestuderen. In de voorlaatste editie van de DSM-diagnosehandleiding (The DSM-IV, gepubliceerd in 1994 ) kunnen we zien dat seksuele stoornissen als volgt werden verzameld:
Seksuele disfuncties in DSM-IV
Onder de naam seksuele disfuncties vallen al die veranderingen (in wezen remmingen) die optreden in een van de fasen van de seksuele reactie en die het bevredigende genot van seksualiteit voorkomen of belemmeren (Labrador, 1994). Bij de specificatie van diagnostische categorieën is de DSM-IV (APA, 1994) gebaseerd op het trifasische model van de seksuele responscyclus: verlangen, opwinding en orgasme.
De APA omvat een aanvullende categorie die de disfuncties omvat die meer omvatten dan het veranderen van een fase van de respons, het optreden van pijn op elk moment tijdens seksuele activiteit. Daarom beschouwt DSM-IV deze vier hoofdcategorieën van disfunctie:
- Stoornissen van seksueel verlangen, waaronder geremde (of onderactieve) seksuele begeerte en stoornis van seksaversie;
- Stoornissen van seksuele opwinding, waardoor deze zich onderscheidt bij mannen (erectiestoornis) en bij vrouwen;
- Orgasmestoornissen, waarbij ook onderscheid wordt gemaakt tussen vrouwelijke en mannelijke orgastische disfunctie, en ook een specifieke categorie voor de diagnose van vroegtijdige zaadlozing omvat;
- Seksuele pijnstoornissen, waaronder dyspareunie en vaginisme.
Seksuele stoornissen bij DSM-V
De laatste herziening van de diagnosehandleiding vond plaats in 2014, de DSM-V het bevat enige variatie van de diagnostische criteria voor seksuele stoornissen zoals gedefinieerd in DSM-IV.
In deze handleiding worden stoornissen gerelateerd aan seksueel gedrag als volgt onderverdeeld:
- Seksuele disfuncties: die voorheen waren opgenomen in de DSM-IV
- Parafiele stoornissen: stoornissen die verband houden met ongepaste of slecht normatieve seksuele opwinding (fetisjisme, filia, ongewone aantrekking tot objecten…)
- Genderdysforie: verstoring en ongemak als gevolg van het sociaal toegewezen geslacht bij de geboorte. Mensen met genderdysforie nemen vaak hun toevlucht tot een geslachtsverandering of kiezen ervoor om zichzelf te omschrijven door een ander geslacht met als doel hun psychologisch welzijn te verbeteren.
Lijst met veel voorkomende seksuele stoornissen en hun symptomen
Hier zijn enkele van de meest voorkomende seksuele stoornissen en wat hun diagnostische criteria zijn:
1. Seksuele disfuncties
Om de seksuele disfuncties te diagnosticeren die we in het artikel hebben genoemd, moet aan de volgende criteria worden voldaan:
- Er is geen organische / of substantiële pathologie die duidelijke ongemakken veroorzaakt in interpersoonlijke relaties
- Aanwezig in de meeste seksuele relaties (70-80%)
- Persistentie van minimaal 6 maanden
2. Hypoactief seksueel verlangen
- Aanhoudende of terugkerende afname (of afwezigheid) van fantasieën en verlangens naar seksuele activiteit. Het oordeel over tekort of afwezigheid moet door de arts worden gemaakt, waarbij rekening wordt gehouden met factoren die, zoals leeftijd, geslacht en de context van het leven van het individu, de seksuele activiteit beïnvloeden.
- Hypoactieve seksuele stoornis veroorzaakt duidelijke leed of interpersoonlijke relatieproblemen.
- De seksuele stoornis wordt niet beter verklaard door de aanwezigheid van een andere stoornis (behalve andere seksuele stoornissen) en is niet uitsluitend te wijten aan de directe fysiologische effecten van een stof (bijv. Medicijnen, medicijnen) of een algemene medische aandoening.
3. Afkeer van seks
- Aanhoudende of terugkerende extreme afkeer van en het vermijden van alle (of vrijwel alle) genitale seksuele contacten met een seksuele partner.
- De verandering veroorzaakt duidelijk ongemak of moeilijkheden in interpersoonlijke relaties.
- De seksuele stoornis wordt niet beter verklaard door de aanwezigheid van een andere stoornis (behalve een andere seksuele stoornis).
4. Parafilieën
- Niet-normatief seksueel gedrag waarbij de patiënt absolute afhankelijkheid van dat object of gedrag toont om plezier te verkrijgen.
- Momenteel wordt de term verslaving ook geaccepteerd.
- Enkele van de meest voorkomende parafilieën zijn: exhibitionisme, fetisjisme, frotteurisme, seksueel masochisme en seksueel sadisme.
Psychiatrie van seksuele stoornissen
Hun dichotome kijk op dit soort stoornissen (er is wel of geen seksuele disfunctie) is bekritiseerd, aangezien seksualiteit en seksueel functioneren beter lijken te passen op een continuüm van individuele en interpersoonlijke tevredenheid (vgl. Wincze en Carey, 1991). Op dezelfde manier is de differentiatie van de psychogene vs. organisch, omdat het als simplistisch en buitensporig restrictief wordt beschouwd (vgl. LoPiccolo, 1992; Mohr en Beutler, 1990).
Van haar kant vertoont de meest recente classificatie van de Wereldgezondheidsorganisatie, de ICD-10 (WHO, 1992) een opmerkelijke parallel met de APA-classificatie, waaronder onder niet-organische seksuele disfuncties het volgende:
- Overmatige seksuele drang (wat de belangrijkste nieuwigheid is, aangezien deze diagnostische categorie niet is opgenomen in de DSM-IV).
- Afwezigheid of verlies van seksueel verlangen.
- Afwijzing en afwezigheid van seksueel genot.
- Falen in genitale respons.
- Orgasmische disfunctie.
- Voortijdige zaadlozing
- Niet-organische dyspareunie.
- Niet-organisch vaginisme.
- Andere seksuele disfuncties.
Deze classificaties, gebaseerd op de fasen van seksuele respons, verhelpen de diagnostische overlappingen niet. Overlap en comorbiditeit komen zelfs vaak voor. Zo zijn bijvoorbeeld Segraves en Segraves (1993), ontdekte in een studie met 588 patiënten (mannen en vrouwen) bij wie hypoactieve DSD werd vastgesteld, dat 41% van de vrouwen en 47% van de mannen ten minste één andere seksuele disfunctie had.
Seksuele stoornissen volgens DSM-V: conclusies
Ondanks de beperkingen van een diagnose op basis van de DSM-IV of ICD-10, is het duidelijk dat het algemeen aanvaarde classificatiesystemen zijn en dat ze een relatief nauwkeurige beschrijving hebben van het type symptomen of gedrag dat wordt opgenomen.
In de meeste onderzoeken naar seksuele disfuncties zijn de diagnoses echter niet gebaseerd op DSM-criteria of -categorieën, maar op zelfrapportages door de patiënten zelf over hun seksuele gedrag, vaak algemene en informele beschrijvingen (bijv. Bepaalde erectiestoornissen, gebrek aan orgasmes…), of klinische beoordelingen die de mening van de klant overstijgen.
Dit artikel is louter informatief, in Psychology-Online hebben we niet de bevoegdheid om een diagnose te stellen of een behandeling aan te bevelen. We nodigen u uit om naar een psycholoog te gaan om uw specifieke geval te behandelen.
Als u meer artikelen wilt lezen die vergelijkbaar zijn met Seksuele stoornissen volgens DSM-V, raden we u aan om onze categorie Seksuologie in te voeren.
Referenties- DSM-IV, D. (1994). Statistisch handboek voor psychische stoornissen. American Psychiatric Association , 535.
- Diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen: DSM-5 . Redactioneel medica panamericana, 2014.
- Donahey, KM en Carroll, RA (1993). Geslachtsverschillen in factoren die verband houden met hypoactief seksueel verlangen. Journal of Sex & Marital Therapy , 19 (1), 25-40.